Daha söylenmemiş, keşfedilmemiş kelimeler var onlarla buluşmak lazım...

Biraz EDEBİYAT…

C.MEİ’nin Toplanmış şiirlerine önsöz

Şairlerin çok nadir hallerde mevki sahibi olabildiklerinin, çoğu zaman fakir olduklarının idda edilidiğini duydum.Gerçekten öylemi? Şimdide elinizde bulunan şiirler zavallı durumda yaşamış insanların eserleridir.

Yetileri olup da, bunları kuvvetten fiile geçiremediklerinden mahzun olan bütün irfan sahibi kimseler uzak dağlarda, su kenarlarında dolaşıp, böceklerin, balıkların, bitkilerin, ağaçların, rüzgarların, bulutların,hayvanların,kuşların, şekillerini inceler; bunların özelliklerini araştırırlar,ama yürekleri tasa ve arzu ile, gam ve kederle doludur.Bunlar içlerinde toplanır; sonunda sükûnsuz dolaşan bir memurun, dul kadının tazallümünü yüreklerinden koparır; ifadesi güç duyguları tasvir ederler. Bu kimselerin durumları ne kadar kötü ise şiirleri o nisbette güzel olur. Demek ki şiir fakir kılmaz; ancak fakir olan iyi şiir yazar

kaynak: “Çin Denemeleri, (Sayfa 58)” – Ankara Üniversitesi DTCF profesörlerinden Wolfram EBERHARD’ la DTCF doçentlerinden Nusret HIZIR tarafından dilimize çevrilmiştir.
Ankara 1946 – Milli Eğitim Basımevi